by the author

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑ ΚΑΡΑΝΤΙΝΑΣ

ημέρα πρώτη

Ο εγκλεισμός είναι μια περίεργη κατάσταση. Στο δικό μου κόσμο, όλες οι καταστάσεις που βιώνουμε είναι περίεργες, αλλά ο εγκλεισμός είναι περίεργη κατάσταση για όλους.  Αρχικά και βασικά, περιέχει τον καταναγκασμό. Βιώνεται ως τιμωρία. Δεν αφήνει περιθώριο επιλογής. Σε γυρίζειπίσω στα πρώτα παιδικά σου χρόνια που είχες την άφεση αλλά όχι δικαιώματα. Τώρα όμως δεν έχεις την άφεση. Φταις. Δε συγχωρείσαι. Μόνο τιμωρείσαι.

Στον δικό μου τον κόσμο, φυσικά, ο εγκλεισμός είναι επιλογή. Τον ακολουθώ χρόνια, απλά δεν αφήνω να γίνει αντιληπτό. Οπότε με το καλημέρα έχω γλιτώσει από τον καταναγκασμό.

Το Σπίτι. Μένουμε Σπίτι. Διττότατη σημασία. Σπίτι είναι ένα κτίριο. Σπίτι είναι η Εστία. Σπίτι είναι το μέρος που μαζεύονται τα πιο ακριβά «μου» πλάσματα. Σπίτι είναι ο εσωτερικός εαυτός. Σπίτι είναι το σημείο (χωροταξικό ή συναισθηματικό) που νιώθω ασφαλής. Feel at Home. Σα στο σπίτι σου. Ξαφνικά, το «μένουμε σπίτι» αποκτά μια υπέροχη διάσταση. Πάτνα ήθελα να είμαι «σπίτι». Πώς μπορεί κάποιος να με υποχρεώσει να κάνω αυτό που πάντα επιθυμούσα;

Πρώτη ημέρα καραντίνας, θα καθαρίσω λοιπόν το σπίτι. Αφού θα με φιλοξενήσει σε μόνιμη βάση για (30+x)^y ημέρες. Τα δωμάτια καθαρίζονται εύκολα, το μέσα μας θα ζορίσει. Κι επειδή η πλειονότητα (ας μου συγχωρεθεί το ενδεχόμενο στατιστικό ατόπημα, είμαστε συνηθισμένοι σε τέτοια το 2020) των συμπολιτών μου δεν έχει μάθει να κάνει εσωτερικές εκκαθαρίσεις, βασικά θα έλεγα πως δε γνωρίζει καν τι είναι οι εσωτερικές εκκαθαρίσεις, αναμένονται μποτιλιαρίσματα συναισθημάτων.

Οι εσωτερικές εκκαθαρίσεις απαιτούν να έχεις μάθει να αφουγκράζεσαι. Δύσκολον. Ξένη γλώσσα. Μιλάμε όμως αγγλικά-γαλλικά-γερμανικά. Οι εσωτερικές εκκαθαρίσεις απαιτούν να θέτεις τα σωστά ερωτήματα. Δύσκολον. Η παπαγαλία είναι το φόρτε μας, αν το πιάσουμε από τη μέση της παραγράφου χανόμαστε. Οι εσωτερικές εκκαθαρίσεις απαιτούν να είσαι ανοιχτός στις αλλαγές. Εύκολο. Αλλάζω καναπέ, αυτοκίνητο, κινητό. Αλλάζω συντρόφους, καμιά φορά φίλους. Αλλάζω και κατοικία, δουλειά. Μέχρι εκεί. Μη μου ζητάς να αλλάξω κοσμοθέαση. Δύσκολον.

Κι εφόσον αυτό είναι το προσωπικό μου ημερολόγιο καραντίνας, θα ξεκινήσω με τη δική μου εσωτερική εκκαθάριση, για να ανοίξω συναισθηματικό χώρο (30+x)^y ημερών.

Εσείς που υπηρετείτε το χρήμα, αλλά ζείτε με την αυταπάτη της πνευματικότητας. Που δικιολογείστε πως έχετε ανάγκες, υπονοώντας πως οι υπόλοιποι δεν έχουν. Που ξεγλιστράτε κάθε φορά στις γωνιές διαφυγής, βρίσκοντας μια πορτούλα εισόδου στον κόσμο που κατά τα άλλα (τα «πνευματικά» σας) δαιμονοποιείτε, welcome to hell. Όλες οι προσωπικές κρίσεις από τις οποίες ξεγλιστρήσατε εν μέσω κοινωνικοοικονομικοπολιτικής (παγκόσμιας) ελληνικής κρίσης, τώρα θα πέσουν επάνω σας κοφτερά στιλέτα απαιτώντας λύσεις με αίμα.

Εσείς που αποφεύγατε τον μόχθο, κυρίως πνευματικό, αλλά συχνά και άλλων ειδών, φέρνοντας πάντα μια δικιολογία (αξιοθαύμαστο πόσο ο εσωτερικός εαυτός μας εξακολουθεί κι έχει μια φωνούλα υπενθύμισης, έστω και στα βάθη της λήθης), δικιολογία που συνήθως έριχνε τις ευθύνες στους άλλους – παρουσιάζοντάς σας ως θύματα. Κάτι του τύπου «δεν είχα καιρό γι΄αυτά, έπρεπε να σας ζήσω». Να θυμάστε, εσείς οι φυγόποινοι, πως ό,τι δεν κάνεις σήμερα το βρίσκεις αύριο μπροστά σου. Να το κάνω χειροπιαστό: φανταστείτε τις πνευματικές σας υποχρεώσεις σαν λερωμένα πιάτα σε νεροχύτη. Πόσα πιάτα μπορείτε να πλύνετε; Ημέρας; Μήνα; Δεκαετίας; Εσείς λοιπόν οι φυγόπονοι, βάλτε γάντια και μπείτε στη λάντζα. Και όχι, δε σας φταίει η άπονη ζωή που σας πέταξε στου δρόμου την άκρη, σας φταίει η επιλογή σας –επίμονα μόνιμη- να μην πονέσετε από το μόχθο.

Τέλος, εσείς που παλεύετε  για όλα, αλλά στο πλήρωμα του χρόνου ξεσπάτε στους δικούς σας ανθρώπους, αυτούς που σας στηρίζουν, σας βοηθούν, σας πονάνε, σας φροντίζουν και σας ανέχονται, εσείς θα πέσετε στην πόρτα της συγγνώμης. Θα είστε τυχεροί αν είναι ακόμη ξεκλείδωτη, έτσι θα μπείτε και θα κοιτάξετε τη μούρη σας στον καθρέφτη της γαϊδουριάς, λαμβάνοντας στο δια ταύτα την απόφαση της κυριαρχίας: έχω την τελική επιλογή στο ποιον σέβομαι και σε ποιον ξεσπάω το θυμό μου. Αν η πόρτα της συγγνώμης είναι κλειδωμένη, κρίμα και τόσο το χειρότερο, θα περάσετε (30+x)^y ημέρες σ΄ένα χώρο με κλειδωμένες πόρτες, που θα είναι σπίτι μόνο κατά το υλικό κομμάτι.

Και πιο τέλος, εσείς που αναζητάτε χρόνια τώρα τα κομμάτια του κατακερματισμένου σας εαυτού σε μια πραγματικότητα που δε σας ταιριάζει, που ποτέ δε σας ταίριαξε, που ήταν πάντα λάθος αλλά (πώς γίνεται;) μόνο εσείς το βλέπατε, welcome to Eden. Μπορείτε να μείνετε με τον εαυτό σας με απέραντο άλλοθι, μπορείτε να απολαύσετε την ησυχία σας, μπορείτε να παρακολουθείτε από ασφαλές και γαλήνιο σημείο τις ορδές κριτών σας να περνούν από τα διόδια της πνευματικής τους αργίας.

Τα ‘πα και καθάρισα.

Καλή δύναμη και καλή κάθαρση σε όλες τις ψυχές.