από τη συντάκτρια

Αγαπημένοι
Ομάδα μου

Ξεχειλίζω από ευδαιμονία. Ξεχειλίζω από ευδαιμονία, αυτό το έτος που τραβάει την αυλαία του. Έτος που έφερε σε πολλούς τρόμο και δυστυχία, απόγνωση κι απελπισία.

Σ΄εμένα έφερε Εσάς.

Έτος που αναποδογύρισε τις εικόνες, και πολλοί δεν ξέρουν τώρα αν το βιβλίο είναι ανάποδα ή η ζωή τους.

Για μένα ήρθαν όλα Ίσια.
Όλα στη θέση τους.

Έτος που τέλειωσε τον κόσμο, όπως ο κόσμος πίστευε πως είναι ο κόσμος.
Εμένα ο κόσμος μου διευρύνθηκε, γιατί βρήκα Εσάς.

Ομάδα μου, αισθάνομαι την ανάγκη να σταθώ στη μέση της σκηνής, τώρα που κλείνει η αυλαία, κι αποχωρεί αυτό το έτος που θέρισε τα ζιζάνια κι ανέδειξε τους καρπούς, αισθάνομαι την ανάγκη να σας απευθύνω ένα τεράστιο ζεστό ζωντανό κι αληθινό Συν Αίσθημα. Είναι ευχαριστία, είναι αγάπη, είναι ευγνωμοσύνη, είναι δύναμη, είναι πίστη, είναι χέρι, είναι ύπαρξη, είναι καρδιά. Μικρά δεντράκια ξεφύτρωσαν την άνοιξη, και μέσα στο φαινομενικά άνυδρο περιβάλλον του θέρους αυτά γινήκανε μεγάλα, ξεπετάχτηκαν και θέριεψαν, το φθινόπωρο τα βρήκε δυνατά και γερά, κι ο χειμώνας τα βρήκε αγκαλιά. Όλα μαζί. Δάσος.

Ομάδα μου, Δάσος μου μεγάλο, Δάσος μου δυνατό, πλάσματα της Φυλής μου, Ονειρευτές  των ονείρων μου, πονεμένοι Ταξιδευτές, Γελαστοί τιμωρημένοι, πληγωμένοι Άγγελοι, ανυποχώρητοι Μαχητές, Ομάδα μου, Δάσος μου!

Ευχαριστώ!
Ευχαριστώ!
Είμαι εδώ! Για Εσάς! Για Εμένα! Για Όλους!

Το βλέπω, εκεί πέρα στο βάθος, στην ομίχλη που έχει πέσει πυκνή τόσο χαμηλά που νομίζεις πως πετάς, πως ίπτασαι, πως δεν υπάρχει πια έδαφος, εκεί στο βάθος το βλέπω… Είναι το Όνειρο, είναι οι άκρες του ονείρου που αρχίζουν να διαφαίνονται, δεν είναι πια αχνές, δεν είναι πια αδιόρατες, είναι ύλη, σάρκα και αίμα, μυρωδιά, χρώμα, όγκος… Το βλέπω, και θέλω τα χέρια σας στα χέρια μου, θέλω την αλυσίδα της εμπροσθοφυλακής μας, θέλω το δυνατό μου Δάσος κοντά, να τρέξουμε όλοι με μια ανάσα, φωνάζοντας από τα βάθη των πονεμένων σωθικών μας:

«Να τος! Να ΄τος ο κόσμος μας, ξεπροβάλλει αληθινός! Μυρίζει Αγάπη, Δικαιοσύνη, Ομορφιά, Σεβασμό, Συνεργασία, Αφθονία! Να τος ο κόσμος μας, κι όσοι δεν τον πιστεύατε, και λέγατε πως ίσως και να το ‘χουμε λιγάκι χάσει, κι εσείς ελάτε μέσα! Κι όσοι μας κοροϊδέψατε πεσμένους ως μας είδατε στη λάσπη του δρόμου, κι εσείς ελάτε μέσα! Κι όσοι μας παίρνατε τη σκέψη, να μας βάλετε στον ίσιο δρόμο, να πάψουμε πια να ονειροβατούμε, κι εσείς ελάτε μέσα! Γιατί εμείς, Εμείς, το Δάσος, εμείς οι Μαχητές του Αληθινού Φωτός, εμείς οι ακούραστοι Ονειρευτές, δουλέψαμε για όλους σας! Ναι, δουλέψαμε για Όλους.»

Ένα Αναγεννημένο, Φωτεινό, γεμάτο Άπειρες Υπέροχες Δυνατότητες καινούριο Έτος εύχομαι Αγαπημένοι ♥