από τη μπλόγκερ

Μπορεί το σκοτάδι να παρουσιάζεται ως Φως;
Μπορεί κάποιος που μιλάει για φωτισμένα πράγματα να είναι σκοτεινός;

Θα σου πω μιαν ιστορία.

Κάποτε ο Φόβος αποφάσισε να σεργιανίσει στον Κόσμο. Σηκώθηκε λοιπόν και βγήκε απ΄τη σπηλιά του, και κοίταξε μακριά τον απέραντο ορίζοντα.
«Πώς θα διαβώ τον κόσμο των Ανθρώπων
αφού όλοι το γνωρίζουνε καλά το πρόσωπό μου
κι ανεπιθύμητο με έχουνε κηρύξει χρόνια τώρα;» αναρωτήθηκε κοιτάζοντας τα υπέροχα τα χρώματα της Δύσης. Και τότε του ήρθε η ιδέα, βλέποντας το μοναδικό αυτό παιχνίδισμα στα όρια του υπέρυθρου του φάσματος:
«Κι αν είμαι Δύση, ως Ανατολή θα συστηθώ, και ποιος αλήθεια
να ‘χει μέσα στο νου του να προσέξει
το ψέμα που θα του σερβίρω, αφού τα χρώματά μου
θα ‘ναι όμοια ή παρόμοια με εκείνα της Αυγής;»

Κι έτσι ο Φόβος κίνησε για το μακρύ ταξίδι του στα πέρατα του Κόσμου.

Κι ο πρώτος Άνθρωπος που τον συνάντησε, τον ρώτησε «ποιος είσαι ξένε κι από πού μας έρχεσαι;». Κι ο Φόβος αποκρίθηκε «είμαι Αυτός που για το Φως θα σας μιλήσει, είμαι Αυτός που προς το Φως θα σας οδηγήσει».
Κι ο Πρώτος Άνθρωπος τον πίστεψε, τον θαύμασε και άρχισε ξοπίσω του να τρέχει. Σύντομα μάζεψε κοντά του ένα ασκέρι, ασκέρι αγαθών Ανθρώπων που στην αθωότητά τους μέσα πίστεψαν πως τίποτα δεν ήξεραν, πως δε γνώριζαν τι είναι το σκοτάδι και τι το Φως. Πίστεψαν πως τα μάτια τους δε Βλέπουν, πως η καρδιά τους δεν Ακούει και πως χρειάζονται μεταφραστές και μεσολαβητές και διάφορους βεβαιωμένους με τα ίδια τους τα λόγια μαγικούς τρανούς Φωστήρες. Κι ο Φόβος δίδασκε σωστά

«μακριά απ΄το Φόβο να κρατιέστε, γιατί αυτός είναι που κάθε σπιθαμή του νου σας τη δεσμεύει, αυτός είναι που σκλάβους σας αλυσοδένει και τα μάτια σας καλύπτει, είναι αυτός που σας προστάζει και σας διαφεντεύει δίχως εσείς να έχετε στο Νου σας πια ισχύ, κι ο Νους σας γίνεται άβουλο υπάκουο στρατιωτάκι στου Φόβου τις συχνότητες και τις πολλές βουλήσεις!».

Και το ασκέρι έγινε έθνος, έγινε πλήθος, έγινε Κόσμος ατελείωτος που ακολουθούσε το Φωτισμένο το Φωστήρα που μακριά απ΄το Φόβο τους κρατούσε, γιατί ήτανε αυτός ο μόνος που μπορούσε με τις συχνότητες του Φόβου να τα βάλει. Κι ο Φόβος, όλο και πιο δυνατός, δυναμωμένος απ΄της ίδιας της επιτυχίας του την ενεργειακή τη λάμψη, δίδασκε συνεχώς τα πλήθη πως «προσέξτε! Το Φόβο μην ακούσετε, το Φόβο μην κοιτάτε! Το Φόβο Φοβηθείτε και τη σύγκρουση μαζί του Τρέμετε! Γιατί μπροστά του είστε ανίσχυροι, ανεκπαίδευτοι, ανίκανοι κι αγράμματοι, μπροστά του είσαστε μικρά της πλάσης ανθρωπάκια, κι αυτός Μεγαλειώδης και Τρανός! Μα πίσω μου τρεχάτε, γιατί εγώ Ασπίδα και Αγάπη σας παρέχω, θυμίζοντάς σας πως το Φόβο πρέπει να Φοβάστε!»

Αγαπημένε μου, είμαι εδώ για να σου πω
ότι αν το Φόβο τον Φοβάσαι
τότε το Φόβο υπηρετείς και τίποτε αλήθεια και αυθεντικά δεν έχει ακόμη αλλάξει!
Αγαπημένη μου, είμαι εδώ να σου θυμίσω
πως όλη η Γνώση είναι Μέσα σου
ότι τα μάτια σου είναι κλειστά γιατί έτσι εσύ το θέλησες
ότι τ΄αυτιά σου έχουν γείρει γιατί του κόσμου οι θρήνοι σε κουράσανε
και κάποιος Φόβος κάποτε σε έπεισε
πως είσαι τόσο δα μικρούλι ανίσχυρο, ανίκανο, αγράμματο κι απαίδευτο ανθρωπάκι
που δεκανίκια στις αισθήσεις σου χρειάζεσαι
«σοφών» και «φωτισμένων» οδηγών για πάντα στη ζωή σου.

Αγαπημένοι μου
ανοίξτε την ΚαΡδΙά σας
εκεί εδρεύει όλη η γνώση της ψυχής σας.

♥ Αγαπημένοι μου αστροεπισκέπτες
συμπαντικοί συνοδοιπόροι της Καρδιάς μου ♥