από τη blogger

Εσύ
που έχεις έρθει εδώ αυτή την εποχή
στον πλανήτη αυτό το μακρινό…
Τη γαλάζια αυτή μικρή σφαίρα στο προτελευταίο διάζωμα του Γαλαξία μας.

Εσύ
που αγκυροβόλησες στην πλάση αυτή
τις αστρικές σου φωτεινές ενέργειες….

Εσύ
που ήρθες στην Ακτίνα σου καβάλα,
ταξίδεψες μέσ’ από θαύματα δημιουργίας,
έλαμψες φώτα Ήλιων μαγικών,
δύσεις κι ανατολές στις άκριες έκθαμβων πλανητών αντίκρισες,
βυθίστηκες μέσα σε υγρά στοιχεία όλων των πυκνοτήτων και χρωμάτων,
δάση πυκνά οσφρίστηκες, που ανάδευαν τα ποικιλόμορφα τα φύλλα τους
σε αύρες ζωντανές, τραγουδιστές, σε αύρες φωτεινές πολύχρωμες και θεραπευτικές.

Εσύ
που τέλος, έφτασες εδώ
στον κόσμο αυτό της Τιμωρίας,
στον όμορφο αυτό πλανήτη που τιμωρημένος στέκει
πόσες χιλιάδες τώρα χρόνια…
Εδώ κατέφτασες
όχι για να γιορτάσεις ομορφιές
όχι για να βιώσεις έρωτες
όχι για να θαυμάσεις μεγαλεία

όχι.

Εδώ κατέφτασες καβάλα στην Ακτίνα σου
για να φροντίσεις
όσοι μετά από σένα φτάσουνε
όλα αυτά τα υπέροχα να καταφέρουν να τα ζήσουν.
Εδώ επέλεξες να δώσεις των μαχών τα Φώτα σου
για να τελειώσεις την ατέρμονη αυτή την Τιμωρία.
Σ΄αυτό εδώ το απόκληρο δωμάτιο του γαλαξία
έφερες τη Μεγάλη σου τη Δύναμη.

Η Μεγάλη σου η Δύναμη:

να απαρνιέσαι ομορφιές
ορμώντας ολοένα σε Σκοτάδια.

Εδώ ήρθες με ορμή
καβάλα στην κατάφωτη ακτίνα σου
να πολεμήσεις για το Αύριο όσων Είναι,
μα κι όσων έρθουν,
κι όσων τρέμουνε να μείνουν.

Εσύ
συνοδοιπόρε μου εσύ αγαπημένε
δεν είσαι εδώ για τις χαρές τους γάμους και τα γλέντια
παρά για να ορθώσεις τείχος αδιαπέραστο
το Φωτεινό σου το Ανάστημα.

❋ Εσύ Συνοδοιπόρε ❈ μου Αγαπημένε ❆