από τη blogger

Αυτό είναι το Λειτουργικό της Ανθρωπότητας:
τα Αναδυόμενα Παράπονα.

Συχνά ανοίγουν σε stealth mode,
πίσω από τα προγράμματα που τρέχουν κάθε ώρα.
Ανοίγουν σαν ιός σιωπηλά,
τρώνε ενέργεια και χώρο μνήμης
κι όλα τσουλάνε δύσκολα, και σέρνονται,
κι εσύ αναρωτιέσαι τι τάχα να έπαθε το θαυμαστό μηχάνημά σου–
Εσύ.

Ποτέ δεν ήτανε στ΄ αλήθεια θέμα του κόσμου όλα τα Τι.
Το θέμα πάντα ήτανε και είναι ένα,
αυτό το θέμα που ο τεχνικός πρώτο θα το κοιτάξει
αν θες αλήθεια κάποιος να σου λύσει το αργοσούρσιμο της καθαρής σου Ουσίας.
Το θέμα πάντα ήτανε και είναι ένα:
αν έχεις Δει.

Βλέπεις;
Βλέπεις ή μόνο πού και πού κοιτάζεις;
Βλέπεις τι αλήθεια σου συμβαίνει, ποια τα παράπονα
και ποιες οι σκοτεινές δυσλειτουργίες;

Τα Αναδυόμενα Παράπονά σου
αντλούν τόση ενέργεια, που δε σου μένει
μήτε κουράγιο, μήτε διάθεση να Ζήσεις την Αβάσταχτη Ομορφιά του Είναι.

Βάλε στη θέση τους Αναδυόμενες Μικρές Ευγνωμοσύνες,
άνθη γυαλιστερά μικρά πολύχρωμα που ξεφυτρώνουνε παντού και κάθε ώρα,
κήπους γεμίζουν δίχως κηπουρούς, μπαλκόνια,
ζαρντινιέρες και ταράτσες – μα κύρια και πάνω απ΄ όλα τις καρδιές γεμίζουν.
Βάλε στη θέση τους τα Άνθη της Ευγνωμοσύνης
– αυτά που ανοίγουν Πύλες Ευωδίας Φωτός
και χώρο διόλου δεν αφήνουν πια για τα Παράπονα,
γιατί ο Τόπος όλος τώρα γέμισε
με απέραντες πολύχρωμες εκτάσεις ταπεινής Ευγνωμοσύνης.

Εύχομαι μήνα Επίγνωσης
μήνα Καλλιέργειας
μήνα προετοιμασίας για την Υπέροχη Εκδήλωσή σου
στα Μέγιστα και Λαμπερά.

Αγαπημένε μου ✵ ΣυΝοΔοΙπΟρΕ τΗς ΚαΡδΙάΣ μΟυ ❈

ⲙ⫯⊂ᏂᎯ∈𝘭Ꭿ