από τη blogger

Κάθε πλάσμα σε τούτη την επικράτεια έχει δύο ακολούθους:
τον ΕΥδαίμονα και τον ΔΕΙΣιδαίμονα.

Ποιο καινό δαιμόνιο επικρατεί στον εσωτερικό σου διάλογο; Ποιες προτροπές ή αποτροπές σου τραβούν την προσοχή, την ώρα που η ζωή εκεί έξω τρέχει σαν προγραμματισμένη ταινία σε υπερδιάστατη οθόνη; Παρακολουθείς την ύπαρξη μέσω των εσωτερικών σου διεργασιών, κι όλα τα άλλα είναι κομπάρσοι και δευτερότριτοι ρόλοι στο Έργο σου.

Τα λόγια είναι σαν ανθισμένα περιβόλια. Άνθη που ευωδιάζουν ή ζέχνουν, κάμποι πολύχρωμοι γεμάτοι αστραφτερά χρώματα ή πλαγιές άνυδρες, σκοτεινές, σαπίλας τόποι άγονοι. Τα λόγια είναι επικλήσεις σε Ενέργειες:
Λαλώ και Καλώ.

Ο ΕυΔαίμων σου καλεί ανώτερες δονήσεις, αυτές που σε γεμίζουν ζωτική ενέργεια, κι εσύ με τη σειρά σου την αναπαράγεις και απλόχερα τη διασκορπάς τριγύρω. Ζωτική ενέργεια, το Μεγάλο Μυστικό της Υφηλίου. Ζωτική Ενέργεια, η γενεσιουργός ουσία που προάγει την Ύπαρξη. Η Δύναμη. The Force. Ο απόλυτος στόχος ενεργειακής αφαίμαξης συνειδητών και ασυνείδητων οντοτήτων.

Ο ΔεισιΔαίμων σε αποστερεί από τη ζωτική σου ενέργεια. Συντονίζεται με τις συχνότητες που μειώνουν τη λειτουργία της και περιορίζουν την έκτασή της. Καλεί οντότητες που τρέφονται από σένα, κι έτσι λειτουργεί στερητικά. Αδειάζεις εσύ, κι έπειτα αποστραγγίζεις και τους γύρω σου στην ανάγκη σου να γεμίσεις τις μπαταρίες σου ξανά.

Κάθε στιγμή το Έργο μας ζητά αλληλεπίδραση με το Σεναριογράφο του. Γράψε συνειδητά τα σενάρια της ύπαρξής σου, σύνθεσε τα τοπία που επιθυμείς να τρέχει πάνω τους το βλέμμα σου, νόησε ήχους που συναίσθημα παράγουνε αγάπης, βρες ομορφιές κρυμμένες κι αφανέρωτες να σου γεμίσουν τις σκηνές του σεναρίου του μοναδικού σου.
Ποιος είναι ο δικός σου Δαίμονας;
Ποιος στο αυτί σου ψιθυρίζει στις σιωπηλές τις ώρες, ποιος τα δαιμόνια καλεί των Άλλων Όντων;
Και ποια δαιμόνια καλεί, των Άλλων Όντων;
Καλείς, αλήθεια, τα δαιμόνια αυτά που ενέργειες παράγουν, που αγάπη κι ομορφιά καλλιεργούν, συμπόνια, ενσυναίσθηση, συνεργασία και αποδοχή; Ή μήπως ο δικός σου ο κυρίαρχος δαίμονας σου υπαγορεύει διαρκώς τη στέρηση; Και στερημένος όπως είσαι, τραβάς να υπεξαιρέσεις από τους ανθρώπους γύρω σου ό,τι εσύ θεωρείς πως άδικα στερήθηκες; Και γίνεσαι εσύ το ενεργειακό βαμπίρ, υπηρετώντας ασυναίσθητα το δαίμονά σου τον αχόρταγο; Και περιφέρεσαι όλο κουρασμένος, αδειανός, γεμάτος στενοχώριες και απογοήτευση; Με πόνους στο κεφάλι και στα κόκκαλα, που τα έρμα προσπαθούνε να σου πουν πως άλλο δεν αντέχουν;

Δώσε τροφή στον Ευ το Δαίμονά σου! Δώσε του χώρο, χαμογέλα κι άνοιξε τις Ενεργειακές σου Πύλες! Απευθύνσου μονάχα στους ΕυΔαίμονες των συνανθρώπων σου –όποιοι κι αν είναι έχουνε κι αυτοί όλοι την ίδια πλάνη στην ψυχή τους! Μίλα μονάχα στους ΕυΔαίμονες, κανέναν άλλο μην κοιτάζεις, και τότε οι Πύλες των Ανθέων θα ραίνουν τα μονοπάτια της Ζωής σου, τότε οι Μουσικές θα είναι Εύηχες και το χαμόγελο στα χείλη σου ακούσια θα ανατέλλει! Τότε οι πονοκέφαλοι θα φύγουν, κι ανάλαφρο θα νιώσει πια το κουρασμένο σου το σώμα πάνω σε τούτον τον πλανήτη τον υπέροχο τον πλανεμένο….

αγαπημένε μου ❋ ΣυΝοΔοΙπΟρΕ τΗς ΚαΡδΙάΣ μΟυ ❈

ⲙ⫯⊂ᖺᎯ∈𝘭Ꭿ