ⲙ⫯⊂ᖺᎯ∈𝘭Ꭿ

Το πρώτο Μεγάλο Βήμα
στην Επικράτεια του Θάρρους
είναι πάψει να πια να σ΄ ενδιαφέρει
τι σκέφτονται για σένα οι άλλοι.

Μόνος Κριτής σου είναι ο Ανώτερος Εαυτός σου,
αυτός που συνεχώς –
σιωπηλά ή κραυγαλέα,
με εικόνες ή με λόγια,
στα όνειρα ή στον ξυπνητό σου ύπνο–
σου υπενθυμίζει με λαχτάρα
το πόσο Σπουδαίος Είσαι.
Το πόσο Σπουδαίος μπορείς να είσαι.
Πόση Μεγαλοσύνη κρύβεις Μέσα σου.
Πόσα χιλιάδες διαβαθμισμένα χρώματα ζεστών αληθινών συναισθημάτων
κρύβει η Διάνοια της Καρδιάς σου.

Θα ξέρεις πως εδιάβηκες την Πύλη της Μεγαλοσύνης σου
όταν το βήμα αυτό θα κάμεις το Μεγάλο.
Όταν κάποια μικρή και ξεχασμένη πια σχεδόν φωνούλα θα σου λέει
«μα τι ‘ναι αυτά, και τι θα πει αλήθεια ο κόσμος
για όσα ασύστολα υποστηρίζεις,
για όσα κραυγαλέα πράττεις!»

Κι εσύ θα απαντάς,
–ως άλλος Λεωνίδας
στις εσωτερικές δικές σου ατομικές Τεράστιες Θερμοπύλες–
«Ωραία! Επιτέλους,
θα πάψω πια να κρύβομαι
κι η συστολή όλη θα γυρίσει καταιγίδα
κατάμουτρα στα πρόσωπα όλων
όσοι με κρίναν τόσα χρόνια από την ασφαλή γωνίτσα της υποταγής τους!»

«Γιατί», θα συνεχίζεις σιωπηλά και όλο περηφάνια,
«δικοί μου αιώνιοι πνευματικοί Κριτές
μπορούν να είναι μόνο όσοι εγώ Επέλεξα και τους Τιμώ,
όσοι ορίσαν στη ζωή των να φυλάγουν Θερμοπύλες
κι όσοι για την Ελευθερία θυσίασαν το Εγώ και τη στριμόκωλη βολή τους!»

Αυτός Είσαι
αγαπημένε μου ⌘ ΣυΝοΔοΙπΟρΕ τΗς ΚαΡδΙάΣ μΟυ ❈