από την ιστογράφο

Παρατηρώ να εξαπλώνεται ραγδαία η ασθένεια από την οποία πάσχω από τότε που συναντήθηκα με την εφηβεία μου.
Η ασθένεια που ονομάζεται «βλέπω μόνο ασχήμια γύρω μου».
Ορισμένοι την ονομάζουν «δε θέλω άλλο να συμμετέχω» ή και «δε μου ταιριάζει τίποτα απ΄ όλα αυτά».

Το βασικό της σύμπτωμα είναι μια πολύ βαριά κούραση, η οποία ξεκινάει σαφέστατα από το (άυλο) εσωτερικό και γίνεται ξεκάθαρη όταν φτάσει να δώσει συμπτώματα στο (υλικά) εκφρασμένο εξωτερικό. Αρχικά ο ασθενής δεν δίνει σημασία, ή αποφασίζει συνειδητά να μην δώσει σημασία, και συνεχίζει τη ρουτίνα του ως είχε. Σταδιακά, η ασθένεια εξαπλώνεται και μολύνει βασικές λειτουργίες του (φυσικού και ψυχικού) οργανισμού, όπως η λειτουργική απόδοση, το εργασιακό ενδιαφέρον, η σχεδίαση προγραμμάτων και φυσικά η αλληλεπίδραση. Οι σχέσεις.
Όταν η ασθένεια καταλάβει μεγάλο μέρος του φέροντος οργανισμού, ο ασθενής κατακυριεύεται από μια βαθιά επιθυμία «αποχώρησης». Ο κάθε ασθενής, βέβαια, αντιλαμβάνεται και εκφράζει την «αποχώρηση» με ξεχωριστό τρόπο.

Ως βετεράνος στην πάθηση αυτή, μπορώ να σας πω με βοηθητική βεβαιότητα ότι η μόνη σίγουρη οδός αντιμετώπισής της είναι Η ΔΡΑΣΗ. Είτε αυτή η δράση είναι δημιουργία, είτε κινητοποίηση, είτε διδασκαλία, είτε στράτευση, είτε αναζήτηση και μετάδοση. Η ΔΡΑΣΗ είναι το αντίδοτο στην εντροπία, διότι η εντροπία είναι το πρωταρχικό αίτιο μετάδοσης της ασθένειας.

΄Ό,τι κινείται εξελίσσεται, ό,τι στέκεται φθίνει.

Το μόνο εμπόδιο που στέκεται ανάμεσα σε Εσένα και τη συνάντησή σου με τον Αληθινό Εαυτό σου, είναι Η ΙΔΕΑ ΣΟΥ ΓΙΑ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ.

Και φτάνεις να προσαρμόζεις τον Αληθινό Εαυτό σου στην ΙΔΕΑ ΣΟΥ ΓΙΑ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ.
Αυτό και μόνο, αρκεί για να παράξει μέγιστη ασθένεια.

Προσάρμοσε την ΙΔΕΑ σου για τα πράγματα στον Αληθινό Εαυτό Σου μέσα από τη ΔΡΑΣΗ.
Κάθε πρωί, πριν τον καφέ.

Συνταγή βετεράνου

𝜧 𝜾 𝝌 ❀ 𝜺 𝝀 𝜶